inatmon's blogspot

วันนี้มาออฟฟิศก่อนเพื่อน แต่เข้าไม่ได้เพราะไม่มีกุญแจ เลยนั่งว่างรอเพื่อนมา ระหว่างนี้ก็เล่นเฟซบุ้คตามกิจวัตรของคนทั่วไปที่เฟซบุ้คแม่มจะครองโลกแล้ว ผมปัดซ้ายขวาไปมาด้วยความ ทันใดนั้นนิ้วโป้งเผลอไปกดปุ่มรับแอดเพื่อนเข้า เลยลนลานรีบลบเพื่อนออก แล้วสถานการณ์ก็กลับมาเป็นปกติในไม่กี่ลมหายใจ จากเหตุการณ์นี้ก็เลยเก็บมาคิดว่าทำไม้ทำไม แอปเฟซบุ้คถึงย้ายหน้ารับแอดเพื่อนไปที่อื่นไม่ได้ ด้วยความที่ผมไม่ชอบรับแอดมั่ว หน้ารับแอดเพื่อนจึงแทบไม่ได้ใช้เลย  UI แถบด้านบนของเฟซบุ้ค เผื่อใครนึกไม่ออก การออกแบบ UI แบบนี้อาจสอดคล้องกับการที่เฟซบุ้คอยากให้แอดเพื่อนเยอะๆก็เป็นได้ ...แต่ยังอยากย้ายหน้ารับแอดเพื่อนไปไกลๆเลยนะ อย่างน้อยก็ย้ายไปขวาสุดได้ก็ยังดี :)

อันนี้ไม่ใช่รีวิวนะ ถือซะว่าเป็นความรู้สึกหลังดูหนังละกัน สิ่งที่คิด ตอนได้ข่าวว่าพี่เต๋อจะทำหนังกับ gth ก็คิดว่า เอาจริงดิ จะรู้เรื่องมั้ย เพราะตอนนั้นดูแมรี่อิสแฮปปี้ครั้งแรกแล้วมึนมาก จนโปสเตอร์และตัวอย่างหนังออกมา เห้ยมันน่าดูนะ แต่ก็แอบกลัวว่าลูกบ้าของพี่เต๋อจะหายไปรึเปล่า รีวิวหลายๆที่ก็บอกว่าหนังเรื่องนี้ได้กลิ่นของเต๋อมากกว่ากลิ่น GTH ซะอีก ถือว่าโชคดีที่เผื่อใจไว้ทัน

วันอาทิตย์ที่ผ่านมา นัทได้ไปงานมีตติ้งของคนดูซีรี่ย์ ฝัน/เปลี่ยน/โลก ซึ่งงานนี้ไม่ใช่แค่งานมีตติ้งนักแสดงเท่านั้น แต่ยังรวมถึงคนที่มีความคิดเหมือนกัน... Q: ฝัน/เปลี่ยน/โลก คืออะไร? A: มันเป็นละครซีรี่ย์ในช่อง ThaiPBS ครับ เพิ่งจบซีซั่นไปไม่กี่สัปดาห์ เนื้อเรื่องหลักๆเป็นเรื่องราวในมหาลัย มีคนกลุ่มๆนึงเขาอยากเปลี่ยนโลก เลยกลายเป็นกลุ่ม The Change Company โดยเริ่มเปลี่ยนจากในมหาลัยก่อน แล้วเรื่องดำเนินไปของมัน อยากให้ดูมากๆ มีอัพใน Youtube เรียบร้อยแล้ว Q: ทำไมถึงชอบ? A: น่าจะเป็นเพราะเรายังเรียนมหาลัยด้วย แล้วประเด็นในแต่ละตอนที่เสนอมาก็ใกล้เคียงกับที่เจอ อย่างตอนแรกก็เรื่องโซตัส ละครมันเขียนบทไม่ให้เอียงข้างไปข้างต่อต้านโซตัสเลยนะ มันมีเกลี่ยๆเฉลี่ยๆกันให้เห็นอีกด้าน หลังจากนั้นก็ดูๆไปทุกสัปดาห์ ดูจบก็คุยกับเพื่อนๆและรุ่นน้องว่าตอนที่ผ่านมามันบอกอะไรบ้าง สัญลักษณ์ในซีรี่ย์มันหมายถึงอะไร (สัญลักษณ์ในซีรี่ย์เรื่องนี้เยอะมากนะ อย่างตอนที่พวกพระเอกเล่นบีบีกันอ่ะ ผมไม่เข้าใจเลย จนกระทั่งได้ถามเพื่อนๆน้องๆนี่แหละ)

สวัสดีครับ วันนี้ผมไปทำบัตรประชาชนใบใหม่ สาเหตุเพราะใบเก่าตัวอักษรมันลางๆจนอ่านไม่ออกแล้ว แถมด้วยเสาร์นี้ก็ต้องบินขึ้นกรุงเทพ ก็กลัวว่าเขาจะไม่ให้ขึ้นเพราะมันไม่ชัด แถมไหนๆก็ใกล้หมดอายุแล้ว ก็เลยรีบไปทำซะ พอไปถึงเทศบาลก็เอาบัตรคิว โชคดีที่ไม่มีคิวก็เลยพุ่งเข้าที่มุมห้องเลย ที่มุมห้องตรงนั้นเป็นมุมทำบัตรประชาชน มีลุง..(เอ๊ะหรือน้า หรือว่าพี่ เอาเป็นว่าลุงละกันเนอะ) ก็นั่งรออยู่แล้ว ก็เอาบัตรเก่าไปให้ ลุงก็คีย์ข้อมูลอะไรเสร็จสรรพก็ให้เราสแกนนิ้วโป้งทั้งสองข้าง(แน่นอนว่าไม่ใช่นิ้วหัวแม่เท้า) แล้วลุงก็ริบบัตรเก่า และให้เราถอดรองเท้าเตรียมถ่ายรูป กล้องที่ใช้ถ่ายรูปเป็นกล้องวิดีโอแฮนดี้แคมซึ่งหันจอเข้าหาผม ก็ไม่รู้ว่าทำไมไม่ใช้กล้องถ่ายรูปไปเลยว้า.. ลุงก็ให้เราขยับนิดขยับหน่อยแล้วก็กดชัตเตอร์เลย และก็ให้รอบัตร ใช้เวลาอีกสิบห้านาทีก็ได้บัตรประชาชนใบใหม่แล้ว เสียค่าบริการไป 20 บาท ถือว่าจบบล็อกตอนนี้ละกัน สวัสดี

แบตโทรศัพท์ที่เสื่อมไปทุกวัน กำลังเรียกร้องหาไฟมาประทังชีวิต ผมในฐานะที่เป็นเจ้านายมันก็ต้องป้อนน้ำป้อนข้าวกันหน่อย ก็เลยเสียบสายชาร์จเข้ากับคอมครับ ตุดุ๊ง..(เสียงเริ่มชาร์จ) ตือดือดึ่ง..(เสียงเตือน) ตุดุ๊ง.. ตือดือดึ่ง.. ตุดุ๊ง.. ตือดือดึ่ง ตุ. ตือดือดึ่ง.. ไอมือถือเฮงซวยเอ๊ยยยยยยยยยยยย !! รูชาร์จจะหลวมอะไรกันนักกันหนาฟร่ะ ครับ ไอที่บ่นมาข้างบนก็เลยเป็นที่มาของบล็อกตอนนี้นี่เอง นับๆดูแล้วเจ้า Galaxy Cooper เครื่องนี้ก็มีอายุจะสามปีแล้ว เป็นสมาร์ทโฟนแอนดรอยด์เครื่องแรกของผมเลย ตอนหาข้อมูลเพื่อจะซื้อมือถือเครื่องใหม่ ก็มีเจ้ารุ่นนี้นี่แหละที่เข้าตา ซึ่งรุ่นนี้ก็ขายมาสักระยะหนึ่งแล้ว ไปอ่านรีวิวมา เขาบอกว่าข้อเสียคือเมมภายในเครื่องมันน้อยเท่าจิ๋มมดเอง 180MB กับ 4GB ในมือถือปีนี้นี่ต่างกันลิบลับเลย ตอนนั้นก็ไม่ได้สนใจอะไร ก็ซื้อมาใช้ๆ แฮปปี้กันไป ... แต่ที่จริงคิดผิดถนัด ... หลังจากลงแอปโน่นนี่นั่นไปนานๆเข้า(พ้นระยะเห่อแล้ว) มือถือก็เริ่มเตือนว่าเมมน้อยแล้วนะ (ต่ำกว่า 20MB ก็เตือนหล่ะ) sms ก็เข้ามาไม่ได้ ต้องลบแอปที่ไม่จำเป็นออกไป ยังดีที่ตอนนั้นได้รู้จัก app

เข้าสู่ปีที่ยี่สิบสองแล้ว รู้สึกได้เลยว่าแก่ขึ้นมาก (เด็กลงก็แปลกแล้ว) มีคนมาเบิร์ทเดย์เป็นหย่อมๆ ก็นะ.. ช่วงปิดเทอมนี่แหละ (แอบร้องไห้ที่มุมห้อง) หน้าไทม์ไลน์เฟซบุ้ค(+สเตตัส)  61 โพส คิดเป็น 72.5% ข้อความเฟซบุ้ค 6 ข้อความ คิดเป็น 7.1% ทวิตเตอร์ 10 ทวีต คิดเป็น 12% ไลน์ 5 ข้อความ คิดเป็น 6% โทร.มา 1 สาย คิดเป็น 1.2% ปากเปล่า 1 คน คิดเป็น 1.2% จากภาพด้านบนยืนยันว่าเฟซบุ้คยังฮิตอีกนานเลยหล่ะ ส่วนไลน์ที่น้อยๆนั้นเพราะไม่ค่อยได้คุยกับใคร แต่ที่ปลื้มก็คงเป็นโทร.มากับพูดปากเปล่า ^__^ ปีนี้เงียบๆแปลกๆ อาจด้วยเพราะปิดเทอมด้วยแหละ คนเขาไปเที่ยวกัน ไม่มีเวลามาเช็คเฟซบุ้ค (ถ้าไม่มีเฟซบุ้คคนจะจำได้ไม่ถึงครึ่งแน่) น้อยใจมั้ย ก็นิดๆแหละ แต่เข้าใจเลยทำใจ ฮาาาาา มาดูว่าปีหน้าจะน้อยลงหรือมากขึ้น ปล. ปีนี้ไปกินเนื้อย่างกับรุ่นน้อง ก็อิ่มแบบพอดี ไม่ถึงกับยัดห่าเหมือนกินเนื้อย่างคราวก่อน ตอนนั้นอ้วกสองสามรอบได้